به طور سنتی، برای اینکه میوه‌های درختان بادام دره به زمین بیفتند، شاخه‌ها را با نی‌های خشک بلندی که از باغ کولمبترا می‌آمد، می‌کوبیدند.
در میان انواع بادام ها بادام درختی شیرین جز بادام های خوشمزه و مقوی می باشد که مصرف آن به همگان توصیه می شود و برای رشد کودکان بسیار عالی می باشد.
کشاورزان نیزارها را در کنار رودخانه جمع می‌کردند، آنها را در زیر نور آفتاب خشک می‌کردند و به درخت‌های پرتقال می‌دادند و سپس آنها را به صورت دسته‌هایی جمع‌آوری می‌کردند و بر اساس ارتفاع دسته‌بندی می‌کردند، برای جمع‌آوری بادام و زیتون و همچنین برای کشت انگور. و مقداری سبزیجات میوه را می توان به طور کامل، از مراحل اولیه آن (به ظاهر) تا سفت شدن پوسته آن خورد.
سنگ ها یا به صورت تازه – از ماه ژوئن که لپه های انواع پوسته نرم و نیمه نرم (مولسی) سخت می شوند – یا خشک شده استفاده می شوند. سنگ ها در حالت خشک برای مصرف مستقیم به خصوص در پخت برای تهیه خمیر بادام استفاده می شوند که از آسیاب کردن سنگ ها و مخلوط کردن آنها با شکر به دست می آید.
«Frutta martorana» (برگرفته از نام صومعه‌ای قدیمی در پالرمو) که به عنوان شیرینی در روز همه جان‌ها فروخته می‌شود، تماماً از خمیر بادام ساخته می‌شود، در حالی که شیرینی‌های «agnelli pasquali» به شکل بره، پوشیده از پودر و بادام شکری. همچنین دارای یک هسته از خمیر پسته است.
شیر بادام یکی دیگر از محصولات سنتی است، امولسیون شکر و بادام که چندین بار پوست کنده، بو داده و سپس فیلتر شده است. در تابستان سرد مست، به یک معاهده فرانسوی در اوایل قرن نوزدهم در مورد گیاه درمانی که از اثرات سودمند آن بر «هیپوکندریاها، رمان نویسان و شاعرانی می نویسد که مغزشان از تلاش های پرشور تخیل خسته می شود و گاه در هذیان گویی مبهم می نویسد، قابل قبول است.
علاوه بر غذا، سنگ ها در داروسازی نیز استفاده می شوند. روغن بادام که با پرس سرد به دست می آید، به عنوان یک عامل ضد درد و ضد التهاب شناخته شده است و هم در پزشکی و هم در لوازم آرایشی استفاده می شود.
