ظروف مینا کاری روی مس یکی از قدیمی ترین انواع ظروف است که تا کنون پس از ظروف سفالی ساخته شده است. به دلیل خواص ضد باکتریایی مثبت مس، امروزه هنوز در بسیاری از ابزارهای پزشکی، ظروف و ظروف ذخیره آب به طور گسترده استفاده می شود.
مس که به عنوان “جواهرات آشپزخانه” شناخته می شود، بیش از شش هزار سال است که به عنوان ماده ای برای انواع ابزار، ظروف و ظروف آشپزخانه استفاده می شود. استفاده از آن به این دلیل است که مس یک فلز بسیار بادوام با واکنش پذیری کم است و بنابراین در برابر خوردگی مقاوم تر است.
اولین ظهور ثبت شده آن به بین النهرین باستان برمی گردد، جایی که مردم ابزار، سلاح و ظروف مسی را به عنوان جایگزینی برای سنگ یا گل می ساختند. در مورد ظروف مسی، بین النهرینی ها ظروف نوشیدنی، لیوان ها، کوزه ها، سینی ها، بشقاب ها، تابه ها و موارد دیگر را از مس می ساختند.
مصریان باستان به زودی از مس نیز استفاده کردند. آنها از آن برای خطوط لوله، ابزار و ابزار، هنر، ظروف آشپزی و ظروف استفاده می کردند. برای آشپزخانه، کارد و چنگال و ظروف مسی مانند بشقاب، تابه، سینی و قابلمه را درست می کردند.
همزمان، فرهنگ‌های شرقی از مس برای ابزار و وسایل آشپزخانه استفاده می‌کردند. شاید برجسته ترین نمونه استفاده از آن را بتوان در شبه قاره هند جستجو کرد، جایی که هر خانواده دارای انواع ظروف مسی، ظروف، ظروف پخت و پز، تزئینات، و ساخت و ساز است.
در اینجا مس مفهومی مذهبی نیز یافت و مراسمی که شامل سکه‌ها و ظروف مسی می‌شد، امروزه نیز برگزار می‌شود. مس علاوه بر ویژگی‌های زیبایی‌شناختی، اهمیت مذهبی نیز داشت، زیرا به عنوان فلزی شناخته می‌شد که می‌تواند آب را تصفیه کند و با بیماری‌ها مبارزه کند.
