تیشرت راگبی، تیشرت آستین بلند و یقه‌دار ممکن است در ابتدا شبیه چوگان به نظر برسد، اما منشأ آن کاملاً متفاوت است.
مطمئناً تعداد اسب‌های کمتری درگیر هستند پس به ما بپیوندید تا به تاریخچه لباسی که توسط بازیکنان ورزشی که من حتی کمی درک نمی‌کنم می‌پوشند می‌پردازیم.
مانند بسیاری از داستان های منشأ ورزشی، ایجاد راگبی در افسانه ها پوشانده شده است، اما به نظر می رسد اتفاق نظر این است که این ورزش در مدرسه راگبی با نام مناسب در انگلستان در دهه 1830 آغاز شد.
محبوبیت این ورزش در بیست سال بعد افزایش یافت و باشگاه‌هایی که به‌طور رسمی سازمان‌دهی شده بودند در سراسر بریتانیا شروع به ظهور کردند.
به‌طور مناسب، تیشرت راگبی اورجینال یک مدل خاصی بود که اولین تیمی ژاپنی اولین یونیفرم را در نبرد خود پوشیدند.
تیشرت های راگبی اولیه بی شباهت به لباس های بالا نبود.
جامپرهای پشمی همسان با شلوار سفید ست شد اگرچه پشم بالفعل پارچه «فناوری» آن دوران بود حتی مایوهای اولیه از پشم ساخته می شدند.
به سرعت مشخص شد که جامپرهای بافتنی خارش دار، سنگین و بافندگی کمتر از ایده آل بودن در زمینه ورزشی هستند.
تیشرت های پنبه‌ای سنگین در زمین به مراتب بهتر عمل می‌کردند و به این ترتیب پیراهن راگبی مدرن متولد شد.
آستین بلند، معمولا رنگارنگ یا راه راه تیشرت های راگبی با یقه متضاد محبوبیت بیشتری داشتند.
جای تعجب نیست که تیشرت های نخی بهتر نفس می‌کشیدند و به بازیکنان این امکان را می‌دادند تا با خیال راحت یکدیگر را به هم بزنند لباس‌های جنتلمنی اولیه با نسخه‌ای ورزشی‌تر از این ورزش سازگار شدند.
کلاه های کوچک کمتر پوشیده می شدند و شلوارهای سفید بلند به شورت تبدیل می شدند.
در اواخر دهه 1800، برخی از بازیکنان راگبی به خصوص فانتزی گزارش شده بود که در زمین مسابقه مونوکل می پوشیدند اما، تا اواسط دهه 1900، چنین تأثیری غیرقابل درک بود.
